پوست و روان ارتباط نزدیکی با هم دارند، پوست آینه روح به حساب می آید. هر بیماری پوستی همراه با یک بیماری روانی رخ می دهد. اصولاً پوست از دیرباز آینه روح بوده است. نکته اصلی این است که بنابر تحقیقات متعدد، ارتباط قوی بین پوست و روان را نشان می دهد. برای مثال، کهیر در نتیجه خشم سرکوب شده و نورودرماتیت به دلیل استرس زیاد، از جمله این موارد است.
بسیاری از بیماری های پوستی به این دلیل رخ می دهد که روان رنج می برد
در هر صورت تعداد زیادی از بیماری های پوستی دلایل روانی دارند. بر این اساس، تحقیقات نشان می دهد که حدود 30 درصد از بیماران مبتلا به بیماری های پوستی علائم یا نشانه هایی از مشکلات سلامت روان را نیز دارند. بنابراین، بیش از هر چیز، متخصصان پوست باید با اصول اولیه اختلالات روانپزشکی آشنا باشند زیرا به تشخیص اختلالات روانی در بیماران مبتلا کمک می کند. و این به نوبه خود به پزشک کمک می کند تا بتواند بیمار را از نظر پوستی و روانی به طور مناسب مشاوره و درمان کند.
اساساً تعامل بین پوست و روان بسیار پیچیده است. به همین دلیل تشخیص این که مشکل اصلی پوست است یا روان دشوار است. گاهی اوقات تصویر بالینی نتیجه تعامل بین این دو و همچنین عوامل دیگر است. تعاملات بین پوست و روان در تاریخ، هنر و ادبیات نیز به خوبی شناخته شده است. یک درمان روانکاوی مؤثر باید به بهبود آسیب های پوستی کمک کند.
اخیراً یک مطالعه بزرگ نشان داد که تقریباً از هر سه فراد مبتلا به بیماری پوستی از مشکلات سلامت روان نیز رنج می برند. با توجه به نتایج، کارشناسان خواستار آن شدند که متخصصان پوست هنگام درمان بیماری های پوستی، بیماری های روانی احتمالی همراه را نیز در نظر بگیرند. در چند دهه گذشته بیماری های پوستی بیش از پیش افزایش یافته است. به عنوان مثال، نورودرماتیت یا پسوریازیس امروزه بیماری های رایجی هستند. بیشتر مشکلات پوستی ارثی است. اما عوامل زیادی وجود دارند که تعیین می کنند که آیا و در چه زمانی آنها ظاهر می شوند. مهم تر از همه، این شامل وضعیت روانی نیز می شود.
درمان بهتر با در نظر گرفتن روان
اگر یک بیماری پوستی ناشی از مشکلات روانی باشد، برای درمان موثر باید این موارد را نیز از نظر درمانی در نظر گرفت. به ویژه در مورد بیماری های پوستی آلرژیک، شواهد فزاینده ای از علل روانی نیز وجود دارد. درماتیت آتوپیک می تواند از طریق عوامل استرس زا بدتر شود. خشم سرکوب شده به نوبه خود می تواند خود را در کهیر نشان دهد. نوروپپتیدها احتمالاً مسئول همه این ها هستند. بدن ما این مواد پیام رسان را در موقعیت های استرس زا آزاد می کند. و سپس می توانند از طریق مجاری عصبی به اندام ها برسند و التهاب را در آنجا افزایش دهند.
چنین عواملی در دوران بارداری یا در اوایل دوران کودکی نیز خطر ابتلا به بیماری های آلرژیک بعدی را در کودکان افزایش می دهد. بنابراین، در چنین موارد اولیه کودکی، باید روان را نیز در مراحل اولیه درمان کرد. این شانس را افزایش می دهد که رنج روانی باعث آلرژی یا بیماری پوستی نشود. در ادامه پیشنهاد می شود تا مقاله آیا واقعا محصولات مراقبت از پوست شما را جوان می کنند؟ را از دست ندهید.