پزشک شما احتمالاً یک معاینه فیزیکی انجام می‌دهد و در مورد سابقه پزشکی شما، از جمله زمانی که خشکی پوست شما شروع شده است، چه عواملی باعث بهتر یا بدتر شدن آن می‌شود، عادات حمام کردن، رژیم غذایی و نحوه مراقبت از پوست شما می‌پرسد. پزشک ممکن است آزمایش‌های تشخیصی خاصی را برای بررسی اینکه آیا پوست خشک شما نتیجه یک بیماری زمینه‌ای مانند تیروئید کم‌کار (کم‌کاری تیروئید) است یا خیر، پیشنهاد کند.
در بیشتر موارد، پوست خشک به خوبی به اقدامات سبک زندگی مانند استفاده از مرطوب کننده‌ها و اجتناب از دوش گرفتن و حمام طولانی و داغ پاسخ می‌دهد. اگر پوست بسیار خشک و پوسته پوسته دارید، پزشک ممکن است استفاده از کرم‌های بدون نسخه حاوی اسید لاکتیک و اوره را به شما توصیه کند.
اگر بیماری پوستی جدی‌تری مانند درماتیت آتوپیک، ایکتیوز یا پسوریازیس دارید، پزشک ممکن است علاوه بر مراقبت‌های خانگی، کرم‌ها و پمادهای تجویزی یا درمان‌های دیگر را تجویز کند. گاهی اوقات خشکی پوست منجر به درماتیت می‌شود که باعث قرمزی و خارش پوست می‌شود. در این موارد، درمان ممکن است شامل لوسیون‌های حاوی هیدروکورتیزون باشد. اگر پوست شما باز شود، ممکن است پزشک برای جلوگیری از عفونت، پانسمان مرطوب تجویز کند.
شیوه زندگی و درمان‌های خانگی
اقدامات زیر می‌تواند به حفظ رطوبت و سلامت پوست شما کمک کند:
مرطوب کردن پوست: مرطوب کننده‌ها برای جلوگیری از خروج آب، پوست شما را محکم می‌کنند. چند بار در روز و بعد از حمام از کرم مرطوب کننده استفاده کنید. مرطوب‌کننده‌های ضخیم‌تر، مانند برندهای بدون نسخه Eucerin و Cetaphil، بهترین عملکرد را دارند.
همچنین ممکن است بخواهید از لوازم آرایشی حاوی مرطوب کننده استفاده کنید. اگر پوست شما بسیار خشک است، ممکن است بخواهید از روغنی مانند روغن بچه استفاده کنید، در حالی که پوست شما هنوز مرطوب است. روغن قدرت ماندگاری بیشتری نسبت به مرطوب کننده ها دارد و از تبخیر آب از سطح پوست شما جلوگیری می‌کند. احتمال دیگر پمادهایی است که حاوی وازلین (وازلین، آکوافور) هستند.
از آب گرم استفاده کنید و زمان حمام را محدود کنید. دوش طولانی مدت یا حمام و آب داغ چربی‌های پوست را از بین می‌برد. حمام یا دوش گرفتن خود را به 5 تا 10 دقیقه محدود کنید و از آب گرم و نه داغ استفاده کنید. از صابون‌های خشن و خشک کننده خودداری کنید. بهتر است از کرم‌های پاک کننده یا پاک کننده‌های ملایم پوست و ژل‌های حمام یا دوش همراه با مرطوب کننده‌های اضافه استفاده کنید. صابون‌های ملایمی را انتخاب کنید که دارای روغن و چربی هستند. از مواد شوینده دئودورانت و آنتی باکتریال، معطر و الکل خودداری کنید.
بلافاصله پس از حمام از کرم های مرطوب کننده استفاده کنید. پوست خود را به آرامی با حوله خشک کنید تا مقداری رطوبت باقی بماند. در عرض چند دقیقه پس از حمام کردن، از کرم یا پماد مرطوب کننده استفاده کنید تا رطوبت را در پوست خود نگه دارید. محصولی که در آن پترولاتوم یکی از سه ماده اصلی است ممکن است بهترین باشد. محصولات حاوی گلیسیرین، اسید لاکتیک یا اوره نیز ممکن است کمک کنند.