بلاگ

نرم کننده به معنای نرم کننده پوست‌های خشک، پوست‌های زبر و پوسته پوسته را نرم می‌کند و ظاهر و احساس بهتری به آن می‌بخشد. وقتی لایه بالایی پوست شما حاوی آب کافی نباشد، خشک می‌شود. این باعث می‌شود پوست ترک بخورد و پوسته پوسته شود و فضاهای باز بین سلول‌های پوست شما باقی بماند. نرم کننده‌ها آن فضاها را با مواد چرب به نام لیپید پر می‌کنند که پوست شما را صاف و نرم‌تر می‌کند.

نرم کننده‌هایی که حاوی مقدار زیادی روغن هستند نیز از عوامل انسدادی هستند. این بدان معنی است که آنها پوست شما را با یک لایه نازک روغنی می‌پوشانند که آب موجود در پوست شما را می‌پوشاند. عوامل انسدادی پوست شما را برای مدت طولانی تری هیدراته نگه می‌دارند.

اگرچه بسیاری از مردم فکر می‌کنند نرم کننده و مرطوب کننده یکسان هستند، اما اینطور نیست. نرم کننده یکی از مواد تشکیل دهنده مرطوب کننده است. سایر مواد موجود در یک مرطوب کننده آب را وارد پوست شما می‌کند. نرم کننده‌ها بخشی از یک مرطوب کننده هستند که پوست شما را نرم و صاف نگه می‌دارند.

فواید نرم کننده چیست؟

اکثر مردم هر از گاهی پوست خشک و تحریک شده دارند، به خصوص در فصل زمستان که هوا سرد و خشک است. شما همچنین می‌توانید از شستن مرتب دست‌ها یا کار با مواد شیمیایی خشن دوری کنید. نرم کننده‌ها برای تسکین و التیام پوست خشک ساخته شده‌اند و دلایل زیادی می‌تواند باعث پوست خشک شود، از جمله:

• اگزما
• پسوریازیس
• درماتیت آتوپیک
• کم کاری تیروئید
• دیابت
• بیماری کلیوی

نرم کننده‌ها می‌توانند این شرایط و همچنین سایر تحریکات پوستی مانند سوختگی‌های ناشی از پرتودرمانی و بثورات پوشک را درمان کنند. سایر اقداماتی که باعث خشکی پوست شما می‌شود و می‌توان آن را با نرم کننده‌ها درمان کرد عبارتند از:

• هنگام حمام کردن یا دوش گرفتن از آب بسیار داغ استفاده کنید
• حمام یا دوش گرفتن مکرر یا طولانی
• هنگام تمیز کردن یا شستن ظروف، دستان خود را برای مدت طولانی در معرض آب قرار دهید
• قرار دادن پوست خود در نزدیکی یک منبع گرما قوی مانند بخاری فضایی برای مدت طولانی
• استفاده از صابون‌ها یا محصولات پاک کننده‌ای که خشن یا خشک کننده هستند
• قرار گرفتن بیش از حد در معرض نور خورشید

مهم نیست که علت آن چیست، پوست خشک، خارش دار، تحریک شده و ترک خورده ناراحت کننده است. حتی بدتر از آن، منافذ پوست شما به دلیل خراش یا ترک می‌تواند خونریزی کند یا عفونی شود. نرم کننده‌ها می‌توانند به بهبود و کنترل علائم شما کمک کنند و پوست شما را التیام بخشند.

موثرترین درمان ریزش مو چیست؟

ماینوکسیدیل (Rogaine) به عنوان یکی از موثرترین درمان های ریزش مو در نظر گرفته می شود. ماینوکسیدیل موضعی می تواند یک درمان موثر برای ریزش موی آندروژنیک باشد. با این حال، هر درمان ریزش مو بر افراد تأثیر متفاوتی خواهد گذاشت. یک درمان ممکن است برای یک فرد بهتر از درمان دیگری باشد. اگر تصمیم به استفاده از درمان OTC بدون تشخیص دارید، همچنان باید با پزشک خود صحبت کنید تا مطمئن شوید که استفاده از آن برای شما بی خطر است.

چگونه می توانم ریزش مو را برای همیشه درمان کنم؟

درمان های دائمی ریزش مو شامل روش های زیبایی مانند:

کاشت مو یا پیوند مو: این یک روش سرپایی است که در مطب جراح ریزش مو انجام می شود. پزشک بخشی از پوست سر دارای مو را از پشت سر برمی دارد، سپس آن را به ناحیه طاسی پیوند می زند تا ظاهری طبیعی و ظریف داشته باشد. معمولا چندین جلسه برای رسیدن به نتایج رضایت بخش لازم است.
کاهش پوست سر: این عمل برداشتن پوست غیر مودار از پوست سر است به طوری که پوست دارای موی باقی مانده را می توان کشید تا ناحیه طاس را پر کند.
شما همچنین می توانید یک کلاه گیس، بافت یا مدل موی خود را خریداری کنید.

چگونه بفهمم ریزش موی من دائمی است؟

به طور کلی، احتمالاً برای یافتن علت ریزش مو، باید از یک پزشک تشخیص مناسب دریافت کنید.

آیا هیچ درمان طبیعی موثری برای ریزش مو وجود دارد؟

اگرچه تحقیقات محدودی در مورد تأثیر درمان های طبیعی ریزش مو وجود دارد، برخی از درمان های خانگی که باید امتحان کنید عبارتند از:

• ماساژ دادن پوست سر
• روغن نارگیل یا آلوئه ورا را روی پوست سر بمالید
• اضافه کردن چند قطره رزماری، لیمو یا روغن زیتون به شامپو

برخی افراد ریزش مو را ناراحت کننده می دانند. دیگران اصلاً از این موضوع ناراحت نیستند. مهم نیست که چقدر تحت تأثیر ریزش مو هستید، دیگران هستند که دقیقاً همان احساس شما را دارند. از آنجایی که شرایط متعددی وجود دارد که می تواند بر رشد و ریزش مو تأثیر بگذارد، مراجعه به پزشک قبل از خوددرمانی مهم است. همچنین می توانید از داروخانه آنلاین استفاده کنید یا محصولاتی را بخرید که نیازی به نسخه ندارند.

از آنجایی که داروهای ریزش مو فقط در حین مصرف آنها نتایج فعالی ایجاد می کنند، می توانید ترمیم مو مانند کاشت مو را نیز در نظر بگیرید. این روش معمولا دائمی است اما گران قیمت است و باید میلیون‌ها تومان هزینه کنید.

ریزش مو می تواند چندین دلیل زمینه ای داشته باشد. برای تعیین اینکه چه چیزی باعث نازک شدن یا ریزش موهایتان می شود، به متخصص پوست مراجعه کنید. ریزش مو با الگوی مردانه (آلوپسی آندروژنیک) معمولاً با فیناستراید، ماینوکسیدیل یا هر دو درمان می شود. محصولات ریزش مو را می توان به صورت آنلاین از خرده فروشان یا از خدمات اشتراک آنلاین خریداری کرد.

هنگامی که شما و پزشکتان علت ریزش موی ابرو خود را مشخص کردید، می‌توانید مناسب ترین درمان را انتخاب کنید.

ماینوکسیدیل (Rogaine) یک داروی بدون نسخه (OTC)، واسطه هورمونی و موضعی است که در نسخه‌های آن برای مردان و زنان موجود است. کورتیکواستروئیدها به صورت موضعی، تزریقی یا قرصی می‌توانند برای درمان آلوپسی آره آتا، اگزما، درماتیت یا پسوریازیس با کاهش التهاب و پاسخ ایمنی استفاده شوند.

مواد شیمیایی موضعی و حساس کننده تماس ممکن است با ایجاد یک واکنش آلرژیک که باعث رشد مو می‌شود، برای ریزش موی ابرو موثر باشد. این مواد شیمیایی معمولاً یک عارضه جانبی راش ایجاد می‌کنند. طب سوزنی ممکن است برای تسکین آلوپسی آره آتا، احتمالاً با کاهش حملات به پیاز فولیکول مو و تحریک گردش خون، عمل کند.

روغن کرچک یک درمان خانگی طولانی مدت برای رشد مو است. ممکن است فولیکول‌های مو را با اثر بر هورمون‌های خاصی تحریک کند. آنترالین که معمولا برای درمان پسوریازیس استفاده می‌شود، یک ضد التهاب و مشتق طبیعی آنتراکینون است. اغلب برای کسانی که ریزش موی ابرو ناشی از یک فرآیند التهابی دارند، تجویز می‌شود.

مکمل‌های غذایی با آنتی اکسیدان‌ها، اسیدهای چرب امگا 3 و اسیدهای چرب امگا 6 در برابر ریزش مو در زنان و احتمالاً در مردان نیز موثر است.
برای موارد ناشی از اختلالات هورمونی، متخصص غدد ممکن است داروهای تجویزی مانند هورمون محرک تیروئید، استروژن یا تستوسترون را تجویز کند.

ترمیم کاشت ابرو شبیه جایگزینی موهای سر است. این شامل برداشتن بخشی از پوست از محلی با موهای فراوان و پیوند فولیکول‌های مو به ناحیه پراکنده ابرو است.

Bimatoprost (لاتیس) TE و احتمالاً سایر اشکال ریزش ابرو را با افزایش چرخه رشد مو درمان می‌کند تا موها زمان بیشتری برای رشد داشته باشند. ممکن است به رشد مژه‌ها کمک کند.

برخی افراد به سادگی ریزش ابروهای خود را با آرایش دائمی یا میکروبلیدینگ (خالکوبی نیمه دائمی) مخفی می‌کنند.

پیشگیری از ریزش موی ابرو

گاهی اوقات می‌توان از ریزش موی ابرو قبل از شروع آن جلوگیری کرد. در مورد انجام آزمایش خون با پزشک خود صحبت کنید تا مشخص شود که آیا کمبودهایی دارید که باید برطرف شوند. مقدار زیادی پروتئین بدون چربی، میوه‌ها و سبزیجات مصرف کنید. راه‌هایی برای آرامش و کاهش استرس پیدا کنید، مانند ماساژ یا مدیتیشن.

در برابر میل به برداشتن بیش از حد ابروها یا استفاده از مواد شیمیایی خشن در نزدیکی آنها مقاومت کنید. اگر نیاز به استفاده از سفید کننده یا رنگ مو، ترتینوئین (رتین-A)، هیدروکینون یا اسید گلیکولیک دارید، از ابروهای خود با کمی وازلین محافظت کنید.

چه زمانی باید به پزشک مراجعه کرد

اگر شروع به ریزش موی ابرو کردید، باید به پزشک مراجعه کنید تا علت آن را مشخص کند. آن‌ها می‌توانند علائم دیگری را مشخص کنند و آزمایش‌های مناسب را برای تشخیص بیماری زمینه‌ای تجویز کنند. پس از آن، آنها می‌توانند شما را در برنامه درمانی مناسب شروع کنند.

پرکاری تیروئید می‌تواند ناشی از تعدادی از شرایط باشد، از جمله بیماری گریوز، بیماری پلامر و تیروئیدیت. تیروئید شما یک غده پروانه‌ای شکل کوچک در قاعده گردن، درست زیر سیب آدم است. غده تیروئید تأثیر زیادی بر سلامت شما دارد. هر جنبه‌ای از متابولیسم شما توسط هورمون‌های تیروئید تنظیم می‌شود.

غده تیروئید شما دو هورمون اصلی تیروکسین (T4) و تری یدوتیرونین (T3) تولید می‌کند که بر هر سلول بدن شما تأثیر می‌گذارد. آنها سرعت استفاده بدن از چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها را حفظ می‌کنند، به کنترل دمای بدن شما کمک می‌کنند، بر ضربان قلب شما تأثیر می‌گذارند و به تنظیم تولید پروتئین کمک می‌کنند. تیروئید شما همچنین هورمونی تولید می‌کند که به تنظیم مقدار کلسیم خون (کلسی تونین) کمک می‌کند.

دلایل تیروکسین بیش از حد (T4)

به طور معمول، تیروئید شما مقدار مناسبی از هورمون‌ها را ترشح می‌کند، اما گاهی اوقات T4 بیش از حد تولید می‌کند. این ممکن است به دلایل مختلفی رخ دهد، از جمله:

بیماری گریوز: بیماری گریوز یک اختلال خود ایمنی است که در آن آنتی بادی‌های تولید شده توسط سیستم ایمنی بدن، تیروئید شما را برای تولید بیش از حد T4 تحریک می‌کند. این شایع ترین علت پرکاری تیروئید است.

ندول های تیروئید پرکار (آدنوم سمی، گواتر چند ندولار سمی یا بیماری پلامر): این شکل از پرکاری تیروئید زمانی رخ می‌دهد که یک یا چند آدنوم تیروئید شما T4 بیش از حد تولید کند. آدنوم بخشی از غده است که خود را از بقیه غده جدا کرده است و توده‌های غیر سرطانی (خوش خیم) ایجاد می‌کند که ممکن است باعث بزرگ شدن تیروئید شود.

تیروئیدیت: گاهی اوقات غده تیروئید شما ممکن است پس از بارداری به دلیل یک بیماری خودایمنی یا به دلایل ناشناخته ملتهب شود. التهاب می‌تواند باعث شود هورمون تیروئید اضافی ذخیره شده در غده به جریان خون شما نشت کند. برخی از انواع تیروئیدیت ممکن است باعث درد شوند، در حالی که برخی دیگر بدون درد هستند.

عوامل خطر

عوامل خطر پرکاری تیروئید عبارتند از:

• سابقه خانوادگی، به ویژه بیماری گریوز
• سابقه شخصی برخی از بیماری‌های مزمن مانند دیابت نوع 1، کم خونی خطرناک و نارسایی اولیه آدرنال
• عوارض

پرکاری تیروئید می‌تواند به تعدادی از عوارض منجر شود:

مشکلات قلبی: برخی از جدی ترین عوارض پرکاری تیروئید شامل قلب می‌شود. اینها شامل ضربان قلب سریع، یک اختلال ریتم قلب به نام فیبریلاسیون دهلیزی است که خطر سکته مغزی را افزایش می‌دهد و نارسایی احتقانی قلب، وضعیتی که در آن قلب شما نمی‌تواند به اندازه کافی خون گردش کند تا نیازهای بدن شما را برآورده کند.

پوست قرمز و متورم: در موارد نادر، افراد مبتلا به بیماری گریوز دچار درموپاتی گریوز می‌شوند. این بر روی پوست تأثیر می‌گذارد و باعث قرمزی و تورم می‌شود که اغلب در ساق پا و پا ایجاد می‌شود.

بحران تیروتوکسیک پرکاری تیروئید همچنین شما را در معرض خطر بحران تیروتوکسیک قرار می‌دهد. تشدید ناگهانی علائم شما که منجر به تب، نبض سریع و حتی هذیان می‌شود. اگر این اتفاق افتاد، به دنبال مراقبت‌های پزشکی فوری باشید.

هنگامی که تیروئید شما به اندازه کافی هورمون تولید نمی‌کند، تعادل واکنش‌های شیمیایی در بدن شما می‌تواند به هم بخورد. دلایل مختلفی می‌تواند وجود داشته باشد، از جمله بیماری خودایمنی، درمان پرکاری تیروئید، پرتودرمانی، جراحی تیروئید و برخی داروها.

تیروئید شما یک غده پروانه‌ای شکل کوچک است که در قسمت جلوی گردن، درست زیر گلو آدم قرار دارد. هورمون‌های تولید شده توسط غده تیروئید، تری یدوتیرونین (T3) و تیروکسین (T4) تأثیر زیادی بر سلامت شما دارند و بر تمام جنبه‌های متابولیسم شما تأثیر می‌گذارند. این هورمون‌ها همچنین بر کنترل عملکردهای حیاتی مانند دمای بدن و ضربان قلب تأثیر می‌گذارند.

کم کاری تیروئید زمانی رخ می‌دهد که غده تیروئید نتواند به اندازه کافی هورمون تولید کند. کم کاری تیروئید ممکن است به دلیل تعدادی از عوامل، از جمله:

• بیماری خودایمنی: شایع ترین علت کم کاری تیروئید یک اختلال خود ایمنی است که به نام تیروئیدیت هاشیموتو شناخته می‌شود. اختلالات خودایمنی زمانی اتفاق می‌افتد که سیستم ایمنی بدن آنتی‌بادی‌هایی تولید می‌کند که به بافت‌های شما حمله می‌کنند. گاهی اوقات این فرآیند غده تیروئید شما را درگیر می‌کند.

دانشمندان مطمئن نیستند که چرا این اتفاق می‌افتد، اما احتمالا ترکیبی از عوامل، مانند ژن‌های شما و یک محرک محیطی است. با این حال، این آنتی بادی‌ها بر توانایی تیروئید برای تولید هورمون تأثیر می‌گذارند.

• پاسخ بیش از حد به درمان پرکاری تیروئید: افرادی که بیش از حد هورمون تیروئید تولید می‌کنند (پرکاری تیروئید) اغلب با ید رادیواکتیو یا داروهای ضد تیروئید درمان می‌شوند. هدف از این درمان‌ها بازگرداندن عملکرد تیروئید به حالت عادی است. اما گاهی اوقات، اصلاح پرکاری تیروئید می‌تواند منجر به کاهش بیش از حد تولید هورمون تیروئید شود و در نتیجه کم کاری تیروئید دائمی ایجاد شود.
• جراحی تیروئید: برداشتن تمام یا بخش بزرگی از غده تیروئید می‌تواند تولید هورمون را کاهش دهد یا متوقف کند. در این صورت، شما باید تا آخر عمر هورمون تیروئید مصرف کنید.
• پرتو درمانی: پرتوهای مورد استفاده برای درمان سرطان‌های سر و گردن می‌تواند غده تیروئید شما را تحت تاثیر قرار دهد و ممکن است منجر به کم کاری تیروئید شود.
• داروها: تعدادی از داروها می‌توانند به کم کاری تیروئید کمک کنند. یکی از این داروها لیتیوم است که برای درمان برخی اختلالات روانپزشکی استفاده می‌شود. اگر دارو مصرف می‌کنید، از پزشک خود در مورد تأثیر آن بر غده تیروئید خود سوال کنید.

در موارد کمتر، کم کاری تیروئید ممکن است ناشی از یکی از موارد زیر باشد:

• بیماری مادرزادی: برخی از نوزادان با غده تیروئید معیوب یا بدون غده تیروئید متولد می‌شوند. در بیشتر موارد، غده تیروئید به دلایل نامعلومی به طور طبیعی رشد نکرده است، اما برخی از کودکان یک نوع ارثی از این اختلال را دارند. اغلب، نوزادان مبتلا به کم کاری مادرزادی تیروئید در بدو تولد طبیعی به نظر می‌رسند. این یکی از دلایلی است که اکثر نقاط کشور اکنون به غربالگری تیروئید نوزاد نیاز دارند.
• اختلال هیپوفیز: یک علت نسبتاً نادر کم کاری تیروئید، نارسایی غده هیپوفیز در تولید کافی هورمون محرک تیروئید (TSH) است. معمولاً به دلیل یک تومور خوش خیم غده هیپوفیز.
• بارداری: برخی از زنان در طول بارداری یا بعد از آن دچار کم کاری تیروئید می‌شوند (کم کاری تیروئید پس از زایمان)، اغلب به این دلیل که آنتی بادی‌هایی برای غده تیروئید خود تولید می‌کنند. کم کاری تیروئید در صورت عدم درمان، خطر سقط جنین، زایمان زودرس و پره اکلامپسی را افزایش می‌دهد. وضعیتی که باعث افزایش قابل توجه فشار خون زنان در سه ماه آخر بارداری می‌شود. همچنین می تواند به طور جدی روی جنین در حال رشد تأثیر بگذارد.

شما می‌توانید فقط مقدار محدودی غذا در یک روز بخورید. برای به حداکثر رساندن مقدار مواد مغذی دریافتی، منطقی است که با انتخاب غذاهایی که بیشترین مقدار و تنوع مواد مغذی را دارند، بودجه کالری خود را عاقلانه خرج کنید.

1. ماهی قزل آلا

همه ماهی‌ها یکسان خلق نشده اند. ماهی سالمون و سایر انواع ماهی‌های چرب حاوی بیشترین اسیدهای چرب امگا 3 هستند. امگا 3 برای عملکرد مطلوب بدن شما بسیار مهم است. آنها با بهبود رفاه و کاهش خطر ابتلا به بسیاری از بیماری‌های جدی مرتبط هستند.

اگرچه ماهی قزل آلا عمدتاً به دلیل ترکیب مفید اسیدهای چرب آن ارزشمند است، اما مقادیر زیادی از مواد مغذی دیگر را نیز در خود جای داده است. یک وعده 100 گرمی ماهی آزاد اقیانوس اطلس حاوی حدود 2.2 گرم امگا 3، همراه با مقدار زیادی پروتئین حیوانی با کیفیت بالا و ویتامین‌ها و مواد معدنی فراوان، از جمله مقادیر زیادی منیزیم، پتاسیم، سلنیوم و ویتامین های B است.

2. کلم پیچ

از میان همه سبزی های برگ دار، کلم پیچ پادشاه است. سرشار از ویتامین ها، مواد معدنی، فیبر، آنتی اکسیدان ها و ترکیبات فعال زیستی مختلف است. کلم پیچ به خصوص سرشار از ویتامین C، ویتامین A، ویتامین K1 است. همچنین حاوی مقادیر زیادی ویتامین B6، پتاسیم، کلسیم، منیزیم، مس و منگنز دارد.

کلم پیچ حتی ممکن است سالم تر از اسفناج باشد. هر دو بسیار مغذی هستند، اما کلم پیچ دارای اگزالات کمتری است، موادی که می توانند مواد معدنی مانند کلسیم را در روده شما متصل کرده و از جذب آنها جلوگیری کنند.

3. سیر

سیر واقعا یک ماده شگفت انگیز است. این می تواند انواع غذاهای ملایم را خوشمزه کند و بسیار مغذی است. سرشار از ویتامین های C، B1 و B6 و همچنین کلسیم، پتاسیم، مس، منگنز و سلنیوم است. سیر همچنین دارای ترکیبات گوگردی مفیدی مانند آلیسین است.

بسیاری از مطالعات نشان می دهد که آلیسین و سیر ممکن است فشار خون و همچنین کلسترول تام و LDL (بد) را کاهش دهند. همچنین به افزایش کلسترول HDL (خوب) کمک می کند و به طور بالقوه خطر بیماری قلبی را کاهش می دهد.

سیر همچنین دارای خواص مختلفی برای مبارزه با سرطان است. برخی از مطالعات قدیمی نشان می دهد که افرادی که سیر زیادی می خورند در معرض خطر بسیار کمتری برای ابتلا به چندین سرطان رایج، به ویژه سرطان روده بزرگ و معده هستند. سیر خام همچنین دارای خواص ضد باکتریایی و ضد قارچی قابل توجهی است.

4. سیب زمینی

سیب زمینی سرشار از پتاسیم، منیزیم، آهن، مس و منگنز است. آنها همچنین حاوی ویتامین C و بیشتر ویتامین‌های B هستند. آنها حاوی اندکی از تقریباً هر ماده مغذی مورد نیاز شما هستند. گزارش هایی از مردم وجود دارد که برای مدت طولانی با چیزی جز سیب زمینی زندگی می کنند.

چند نوع اصلی ریزش مو وجود دارد که هر کدام دلایل زمینه‌ای متفاوتی دارند.

آلوپسی آندروژنیک

آلوپسی آندروژنیک به ریزش موی ارثی مانند طاسی با الگوی مردانه یا طاسی الگوی زنانه اشاره دارد. این شایع ترین علت ریزش مو است که تا حد 50 درصد مردم به آن دچار هستند.

ریزش مو مربوط به آلوپسی آندروژنیک به تدریج اتفاق می‌افتد. در حالی که برخی از افراد ممکن است در اوایل بلوغ ریزش مو را تجربه کنند.

آلوپسی آره آتا

آلوپسی آره آتا یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن شما به فولیکول‌های مو حمله کند و در نتیجه لکه‌های طاس ایجاد شود که می تواند از کوچک تا بزرگ متغیر باشد. در برخی موارد ممکن است منجر به ریزش کامل مو شود. علاوه بر ریزش مو در پوست سر، برخی از افراد مبتلا به آلوپسی آره آتا موهای ابرو، مژه یا سایر قسمت‌های بدن خود را از دست می‌دهند.

آناژن افلوویوم

آناژن افلوویوم شامل ریزش سریع مو می‌شود. این معمولاً به دلیل پرتو درمانی یا شیمی درمانی اتفاق می‌افتد. معمولاً پس از توقف درمان، موها دوباره رشد می‌کنند.

تلوژن افلوویوم

تلوژن افلوویوم نوعی ریزش موی ناگهانی است که در اثر شوک عاطفی یا جسمی، مانند یک رویداد آسیب‌زا، دوره استرس شدید یا یک بیماری جدی ایجاد می‌شود. همچنین ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی اتفاق بیفتد، مانند موارد زیر:

• بارداری
• زایمان
• یائسگی

سایر علل بالقوه تلوژن افلوویوم عبارتند از:

سوء تغذیه

• برخی از اختلالات غدد درون ریز
• شروع یا توقف کنترل بارداری هورمونی

انواع مختلفی از داروها نیز می‌توانند باعث آن شوند، از جمله:

• ضد انعقادها
• داروهای ضد تشنج
• رتینوئیدهای خوراکی
• مسدود کننده های بتا
• داروهای تیروئید

کچلی

کچلی که به آن کرم حلقوی پوست سر نیز می‌گویند، یک عفونت قارچی است که می تواند پوست سر و ساقه مو را تحت تاثیر قرار دهد. باعث ایجاد لکه های طاسی کوچک می‌شود که پوسته پوسته و خارش دار هستند. با گذشت زمان، اندازه این تکه‌ها افزایش می‌یابد.

علائم دیگر عبارتند از:

• موهای شکننده که به راحتی می‌شکنند
• حساسیت پوست سر
• لکه‌های پوسته پوسته ای که خاکستری یا قرمز به نظر می‌رسند
• با داروهای ضد قارچ قابل درمان است.

آلوپسی کششی

آلوپسی کششی ناشی از فشار و کشش بیش از حد بر روی مو است، اغلب به دلیل حالت‌های بد مو مانند قیطان، دم اسبی یا کش مو است.

علل دیگر

بیماری‌هایی که باعث ایجاد ریز مو می‌شوند، مانند لیکن پلان و برخی از انواع لوپوس، می‌توانند منجر به ریزش دائمی مو در اثر جای زخم شوند. اگر ریزش مو دارید بهتر است هرچه سریعتر نزد یک متخصص پوست و مو بروید تا درمان شما زودتر شروع شود.

همه افراد روی چانه خود مو دارند و این کاملا طبیعی است. همه ما فولیکول‌های مخملی داریم که موهای بسیار ظریف و ریز رنگ روشنی تولید می‌کنند که اغلب به آن «فوز هلو» می‌گویند. موی Vellus هدفی را دنبال می کند و آن کمک به تنظیم دمای بدن ما است.

در دوران بلوغ، افزایش تولید هورمون آندروژن باعث می‌شود که این فولیکول‌ها بزرگ‌تر شوند و شروع به ساختن موهای انتهایی کنند که بلندتر، درشت‌تر و تیره‌تر هستند. بدن همه آندروژن تولید می‌کند، اما مردان دارای سطوح بالاتری هستند، به همین دلیل است که مردان معمولا موهای انتهایی بیشتری نسبت به زنان دارند.

به دلیل افزایش سن، افزایش وزن و عوامل دیگر، از جمله بارداری و یائسگی، سطح هورمون شما به طور دوره ای و در طول زندگی تغییر می‌کند. حتی افزایش اندک آندروژن یا عدم تعادل بین هورمون‌های جنسی مردانه و زنانه که همه دارند، می‌تواند منجر به موهای انتهایی بیشتری در مکان‌هایی شود که انتظارش را ندارید، مانند چانه.

وقتی صحبت از موهای صورت به میان می‌آید، عوامل مختلفی دخیل هستند. برخی از موهای صورت طبیعی و بی ضرر هستند، در حالی که برخی می‌توانند نشانه ای از یک مشکل پزشکی زمینه‌ای باشند. در بیشتر موارد، موهای چانه طبیعی هستند.

خلاص شدن از شر موهای ناخواسته چانه

برای جلوگیری از رشد موهای چانه کار زیادی نمی‌توانید انجام دهید. آنها فقط بخشی از انسان هستند. با این حال، اگر موهای تصادفی چانه شما را آزار می‌دهد، گزینه های زیادی برای از بین بردن موهای زائد چانه دارید.

گزینه‌های خلاص شدن از شر موهای چانه عبارتند از:

• موچین کردن
• اصلاح
• اپیلاسیون در خانه یا توسط یک متخصص
• نخ زنی حرفه‌ای
• لیزر موهای زائد
• الکترولیز

چند تا موی سرگردان چانه را می توان به راحتی با موچین کند. اصلاح روش سریع و آسان دیگری برای از بین بردن موهای چانه وجود دارد. نقطه ضعف اصلاح این است که احتمالاً مجبور خواهید بود این کار را بیشتر انجام دهید و رشد مجدد درشت تر به نظر می رسد.

برخلاف تصور رایج، موهای شما در واقع ضخیم‌تر نمی‌شوند، فقط به این دلیل به نظر می‌رسند که نوک موها پس از اصلاح به جای اینکه باریک‌تر شوند، صاف هستند.

وقتی موهای چانه پرچم سلامت است

تعداد کمی از موهای صورت رایج و طبیعی است که شامل چانه و ناحیه لب بالایی می‌شود. این بیماری در افراد با اصالت آسیای جنوبی، مدیترانه ای یا خاورمیانه بیشتر دیده می‌شود.

تفاوت بین موهای معمولی صورت و هیرسوتیسم در رنگ، تراکم و بافت مو است. موها درشت تر، ضخیم تر و تیره تر هستند. این می‌تواند به دلیل ویریل شدن یا تولید بیش از حد آندروژن باشد. تغییرات ناگهانی در الگوی موهای صورت ممکن است به این معنی باشد که بدن شما نشان می‌دهد که چیزی تغییر کرده است. این می‌تواند نشان دهنده عدم تعادل هورمونی ناشی از یک بیماری پزشکی یا عوارض جانبی داروها باشد.

آراستگی چیزی فراتر از یک نیاز روزمره است. برای بسیاری از مردان، مایه افتخار است تا موهایی پر پشت داشته باشند. مدل موی شما با شخصیت شما صحبت می‌کند و بر نحوه درک مردم از شما تأثیر می‌گذارد. 

هنگامی که موهای شما شروع به نازک شدن یا ریزش می‌کند، ممکن است توجه متفاوتی را به خود جلب کنید. آخرین کاری که می‌خواهید انجام دهید این است که ریزش موی خود را آشکارتر کنید یا کاری برای تسریع روند انجام دهید. چیزی که مردان اغلب متوجه نمی‌شوند این است که عوامل زیادی در ریزش مو نقش دارند. عواملی که فراتر از ژنتیک و سن هستند. 

ممکن است وقتی بدانید که برخی از عادات آرایش روزانه شما ممکن است در واقع ریزش موی شما را بدتر کند، شوکه شوید. اگر می‌خواهید جلوی ریزش مو را بگیرید، این چهار اشتباه آرایشی را انجام ندهید:

اشتباه شماره 1: استفاده بیش از حد از محصولات مو

هنگامی که شروع به ریزش موهای خود می‌کنید، اولین فکر شما ممکن است این باشد که محصولاتی را ذخیره کنید که به شما کمک می‌کند تا مقداری از حجم از دست رفته را به دست آورید.  مشکل این است که بسیاری از محصولات مو به قدری سنگین هستند که در نهایت موهای شما را سنگین می‌کنند و باعث می‌شوند که موهای شما صاف به نظر برسد یا تارها را از هم جدا کنند. اگر می خواهید از محصولات مو استفاده کنید، از کرم‌ها و خمیرها خودداری کنید و از اسپری های سبک وزن یا موس‌های سبک استفاده کنید.

اشتباه شماره 2: شستشوی بیش از حد با شامپو

شامپو کردن موهایتان احتمالاً بخشی از مراسم بهداشت روزانه شماست، اما می‌تواند ریزش موی شما را بدتر کند. چیزی که ممکن است ندانید این است که شستشوی بیش از حد موهایتان با شامپو می‌تواند روغن‌های طبیعی را که موهایتان را سالم و مرطوب نگه می‌دارد از بین ببرد. به جای اینکه هر روز شامپو بزنید، به یک روز دیگر تغییر دهید و فقط موهای خود را در روزهای میانی آبکشی کنید. اگر موهای چرب دارید، می‌توانید از شامپوی خشک استفاده کنید.

اشتباه شماره 3: استفاده از حرارت زیاد

اگر به طور روزانه از سشوار استفاده می‌کنید، ممکن است بدون اینکه متوجه شوید به موهای خود آسیب می‌زنید. بسیاری از آقایان این اشتباه را مرتکب می‌شوند که سشوار را خیلی نزدیک به موهای خود نگه می‌دارند. این می‌تواند باعث خشک شدن ریشه های شما شود و موهای شما نازک و چروک به نظر برسد. 

در عوض، از سشوار خود در دمای کم استفاده کنید و آن را حداقل هشت اینچ از پوست سر خود دور کنید.

اشتباه شماره 4: جبران کردن با ریش ژولیده

اگر موهای سرتان شروع به نازک شدن یا ریزش کرد، ممکن است فکر کنید که گذاشتن ریش باعث ریزش موی شما می‌شود. با این حال، یک ریش ژولیده و ژولیده همراه با یک سر طاس، فقط اوضاع را بدتر می‌کند. اگر می خواهید موهای صورتتان را رشد دهید، با شروع با یک سر تراشیده شده یا وزوز شده، کاملاً خود را متعهد کنید و سپس یک ریش مرتب و مرتب به سبکی ایجاد کنید که مکمل سلیقه شخصی شما باشد.

علاوه بر از بین بردن مو ، اصلاح صورت می‌تواند به عنوان یک لایه بردار مکانیکی برای از بین بردن سلول‌های مرده پوست نیز استفاده شود. قبل از اینکه تیغ را در دست بگیرید، پوست خود را بررسی کنید. اگر شرایطی مانند اگزما، پسوریازیس یا آکنه دارید، اصلاح ممکن است تحریک و ناراحتی را تشدید کند. همچنین ممکن است منجر به عفونت شود.

پوست حساس یا پوستی که به هر دلیلی دارای لکه‌های قرمز و تحریک شده است نیز ممکن است به خوبی به اصلاح پاسخ ندهد. اگر پوست شما شفاف است و می‌تواند لایه برداری را تحمل کند، تراشیدن دارای مزایا و معایب بالقوه است:

آیا تراشیدن موهای صورتم باعث ضخیم تر شدن موهای صورتم می شود؟

تراشیدن لبه‌های مو را صاف می‌کند و باعث می‌شود که موها خشک و زمخت شوند. این ممکن است این توهم را ایجاد کند که موها تیره‌تر یا ضخیم‌تر شده‌اند. تراشیدن موهای صورت، اما باعث ضخیم شدن و تغییر رنگ آن نمی‌شود. ممکن است باعث شود که لمس موهای انتهایی سخت‌تر شود تا زمانی که به طور کامل رشد کنند.

بهترین راه برای اصلاح صورت چیست؟

اصلاح صورت برای خانم‌ها باید متفاوت از اصلاح صورت برای آقایان انجام شود. همچنین با روشی که پاها و زیر بغل خود را می‌تراشید متفاوت است.

برای تراشیدن موثر صورت:

ابتدا پوست خود را تمیز کرده و کاملا خشک کنید. اصلاح صورت معمولاً روی پوست برهنه و بدون کرم موبر یا محصولی از هر نوع انجام می‌شود. برخی از زنان ممکن است اصلاح خشک را برای پوست خود مناسب بدانند. اگر این کار را انجام می‌دهید، می‌توانید قبل از اصلاح از ژل اصلاح، لوسیون مرطوب کننده یا کرم روی صورت خود استفاده کنید.

از یک تیغ صاف و تک تیغه استفاده کنید که به طور خاص برای اصلاح صورت زنان طراحی شده است. این محصولات گاهی اوقات به عنوان تیغ ​​اصلاح ابرو یا ابزار درمپلنینگ نیز شناخته می‌شوند.

برای جلوگیری از تحریک پوست، هرگز از تیغ کدر استفاده نکنید.

هنگام اصلاح، پوست را با یک دست محکم نگه دارید. تیغ را در زاویه 45 درجه نگه دارید و به آرامی پوست را با حرکات کوتاه و سبک بچرخانید و در عین حال حداقل فشار ممکن را اعمال کنید.